باشگاه خبری فراساحل: طبق اعلام آژانس بین‎المللی انرژی (IEA) سطح ذخیره سازی نفت بر روی کشتی‎های نفتکش در جهان در ماه ژوئن امسال به 95 میلیون بشکه افزایش یافته که بالاترین سطح آن از سال 2009 به بعد است. سقوط تاریخی قیمت نفت موجب شده است که مقدار زیادی نفت در مخازنی در نقاط مختلف جهان ذخیره شود، بخش زیادی از آن در آمریکا و سایر کشورهای صنعتی جهان ذخیره شده است که انتظار می‌رود آمار آن به زودی اعلام شود، اما میلیون‎ها بشکه نفت نیز در نقاطی ذخیره شده است که خارج از محدوده ردیابی‎ها است.

به گزارش باشگاه خبری فراساحل و به نقل از مارین تایمز، برخی کشورها مانند روسیه و چین نمی‌خواهند سطح نفت ذخیره شده خود را افشا کنند. این ماجرا بازار نفت را بسیار حساس می‎کند. اینکه چقدر نفت در این مناطق و به شیوه‎های مختلف ذخیره شده است و با چه سرعتی این مقدار نفت می‌تواند در بازارها به فروش برسد موضوعی است که می‌تواند بر قیمت نفت تاثیر بگذارد. هریش سوندارش، مدیر تعیین راهبرد کالا در موسسه Loomis, Sayles & Co، می‌گوید: "خود داده‌ها در این زمینه متناقض هستند، داده‌ها در کشورهایی مثل نیجریه، برزیل، و آنگولا قابل اعتماد نیستند."

در همین حال، با افزایش سطح ذخیره‌سازی و مصرف نفت در کشورهای در حال توسعه پیگیری حجم ذخیره سازی نفت بسیار پیچیده تر شده است. سنگاپور به عنوان دارنده شلوغ‌ترین بنادر جهان و نقطه‌ای که دفاتر بسیاری از غول‎های بزرگ نفتی در آن قرار دارد، یکی از کشورهایی است که تحلیلگران را سر در گم کرده است. آبراه‌های اطراف این کشور پر جزیره اکنون یکی از بزرگ‌ترین محل‎های ذخیره‌سازی نفت تبدیل شده است. اما مشخص نیست که کشتی‌های نفتکش لنگر انداخته در آبهای این کشور چقدر نفت در خود ذخیره کرده‌اند.

بر اساس اطلاعات رویترز از سامانه ردیابی کشتی‌ها، در ابتدای ماه جولای 2016 (11 تیر 95) 23 فروند نفتکش غول‎پیکر با ظرفیت ذخیره 43 میلیون بشکه نفت برای مدت یک‎ماه یا بیشتر در تنگه سنگاپور توقف کرده بودند. این تعداد در ابتدای سال جاری تنها 15 فروند نفتکش بود. چنانچه همه این نفتکش‎ها پُر و تکمیل بوده باشند می‌توانند نفت مورد نیاز آمریکا را برای بیش از دو روز تامین نمایند. اما آمار رسمی از مقدار نفت آنها موجود نیست. رویترز و  سایرین تنها می‌توانند بر اساس سطح شناوری کشتی‎ها حدس هایی را در مورد مقدار محموله آنها ارائه دهند. در همین حال، به احتمال زیاد محموله تعدادی از این نفتکش‌ها نفت کوره است و محموله برخی دیگر تنها ممکن است آب دریا باشد. تام بونهیل، مدیرعامل شرکت Norstar Shipping که یک مالک کشتی است، گفت: "اعداد مختلفی از تعداد نفتکش‎هایی که برای ذخیره‎سازی نفت استفاده می‎شوند و همچنین مقدار نفت آنها وجود دارد."

به عقیده کارشناسان اهمیت ذخیره سازی نفت پس از اینکه سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) نقش خود را در مدیریت قیمت‎ها پس زد، حیاتی تر شده است. از ماه نوامبر 2014 اوپک تولید نفت خود را بالا برد و به ماکزیمم ظرفیت رساند. این به معنی اینست که ظرفیت خیلی کمی در این سازمان برای تولید بیشتر نفت وجود دارد، یعنی در صورتیکه تولید نفت به دلیلی در نقطه از جهان مختل شود آنگاه نقش ذخیره‌سازی‌ها پررنگ می‌شود.

آنتوان هلف، رئیس برنامه بازار نفت در مرکز سیاست‌های جهانی انرژی در دانشگاه کلمبیا، گفت: "اوپک بازی به عنوان تامین کننده‌ای که در بازار توازن ایجاد می‌کرد، متوقف کرد. با در نظر گرفتن این احتمال که شیل اویل آمریکا می‌تواند یا نمی‌تواند نقش ایجاد کننده توازن را بازی کند، مسئولیت اصلی توازن بازارها بر دوش ذخیره سازی‌ها می‌افتد." با در نظر داشتن اینکه اطلاعات کمی از ذخیره سازی نفت وجود دارد، تحلیلگران با دسترسی به اطلاعات عمومی و حدس و گمان سطح ذخیره‌ها را ارزیابی می‌کنند.

عدم قطعیت از وضعیت ذخیره سازی‌های نفتی زمانی مشخص شد که به تاسیسات نفتی نیجریه در ماه می و جولای امسال حمله شد. پس از حمله ها تحلیلگران پیش‌بینی کردند که تولید نفت نیجریه کاهش بیابد و قیمت نفت به بالای 50 دلار برای هر بشکه برسد. اما اطلاعات نفتکش‌ها نشان داد که صادرات نفت نیجریه بالای 1.5 میلیون بشکه در روز ثابت ماند. اومری هاچبرگ، مدیر امور کالای موسسه Windward، در پاسخ به این سئوال که این سطح صادرات چگونه تامین شد، گفت: "این سئوال مهمی است. آیا آنها از نفت ذخیره خود استفاده کردند، یا تولید نفت آنها بیش از آن چیزی است که فکر می‌کنیم؟" نهایتا نیجریه در ماه جولای امسال سطح ذخیره سازی نفت خود را اعلام کرد اما این آمار هفته‌ها پس از حمله به تاسیسات نفتی آنها منتشر شد. شرکت ملی نفت نیجریه در اینباره اظهار نظری نکرد.

سازمانی به نام Joint Organization Data Initiative اطلاعات جهانی مربوط به سطح ذخیره سازی نفت را جمع آوری می‌کند. این سازمان نیز اطلاعی از آمار کشورهای روسیه، چین و برخی دیگر از کشورها ندارد. بعضی از کشورها اساسا مکانیزمی برای جمع آوری چنین داده‌هایی ندارند و انتشار این اطلاعات را نیز در اولویت‌های خود نمی‌بینند. چنین کشورهایی نفت بیشتری را جذب می‌کنند. کشورهای خارج از سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)، سازمانی بین دولی متشکل از 35 کشور، اکنون بیش از نیمی از تقاضای نفت جهان را به خود اختصاص داده‌اند در حالیکه یک دهه پیش سهم آنها در تقاضای نفت تنها 41 درصد بود.

دیوید فیف، رئیس تحقیق بازار در موسسه Gunvor Group می‌گوید: "این میزان افزایش همگام با بالا رفتن انتشار داده‌ها در حوزه سطح ذخیره سازی این کشورها نبود، این نیز یک سطح دیگر از ابهام را به بازار اضافه می‌کند." علاوه بر این، کشورها میزان ذخیره سازی نفت خود روی دریا یا نفتکش‎ها را اعلام نمی‌کنند. آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) اعلام کرد که سطح ذخیره سازی نفت بر روی کشتی‎های نفتکش‎ در جهان در ماه ژوئن امسال به 95 میلیون بشکه افزایش یافته که بالاترین سطح آن از سال 2009 به بعد است.

در چین نیز داستان پر رمز و راز دیگری در حال شکل‌گیری است. داده‌های دولتی نشان می‌دهد که واردات نفت این کشور سریعتر از میزان سرعت پالایش آن رشد می‌کند. داده‌ها نشان می‌دهد که چین در نیمه نخست امسال 160 میلیون بشکه نفت بیشتری ذخیره کرده است. این سطح می‌تواند نیازهای نفتی این کشور را به مدت دو هفته تامین کند. تحلیلگران بر این باورند که این مقدار نفت در منابع تجاری و یا منابع راهبردی ذخیره نفت این کشور ذخیره شده است. این دو با یکدیگر تفاوت دارند، چنانچه نفت مورد نظر در منابع استراتژیک ذخیره شده باشد، به محض پُر شدن این منابع تقاضا نفت چین کاهش می یابد. کارشناسان معتقدند این ذخایر امسال به بیشترین ظرفیت خود می‌رسند.